Heathcote William Garrod, comp. (1878–1960). The Oxford Book of Latin Verse. 1912.
Quintus Ennius 239–169? B.C.Lesser Fragments of the Annals
M
Te, sale nata, precor, Venus, et genitrix patris nostri,
ut me de caelo uisas cognata parumper.
Pectora fida tenet desiderium, simul inter
sese sic memorant: O Romule, Romule die,
qualem te patriac custoden di genuerunt!
O pater, O genitor, O sanguen dis [image]
tu produxisti nos intra luminis oras.
Omnes mortales uictores, cordibus uiuis
laetantes, uino curatos, somnus repente
in campo passim mollissimus perculit acris.
At tuba terribili sonitu taratantara dixit.
incedunt arbusta per alta, securibus caedunt,
percellunt magnas quercus, exciditur ilex,
fraxinus frangitur atque abies consternitur alta,
pinus proceras peruortunt: omne sonabat
arbustum fremitu siluai frondosai.
Multa dies in bello conficit unus:
et rursus multae fortunae forte recumbant:
haudquaquam quemquam semper fortuna secuta est.
Vnus homo nobis cunctando restituit rem,
non enim rumores ponebat ante salutem.
ergo postque magisque uiri nunc gloria claret.
Concurrunt ueluti uneti cum spiritus Austri
imbricitor Aquiloque suo cum flamine contra
indu mari magno fluctus extollere certant.
Iuppiter hic risit tempestatesque serenae
riserunt omnes risu Iouis omnipotentis.
Et tum sicut equus qui de praesepibus fartus
uincla suis magnis animis abrupit et inde
fert sese campi per caerula laetaque prata,
celso pectore saepe iubam quassat simul altam,
spiritus ex anima calida spumas agit altas.