dots-menu
×

Home  »  The Oxford Book of Latin Verse  »  Origin of Belief in God

Heathcote William Garrod, comp. (1878–1960). The Oxford Book of Latin Verse. 1912.

Lucretius c.99 B.C.–c.55 B.C.

Origin of Belief in God

NVNC quae causa deum per magnas numina gentis

peruulgarit et ararum compleuerit urbis

suscipeiendaque curarit sollemnia sacra,

quae nunc in magnis florent sacra rebu’ locisque,

unde etiam nunc est mortablibus insitus horror

qui delubra deum noua toto suscitat orbi

terrarum et festis cogit celebrate diebus,

non ita difficilest rationem reddere uerbis

quippe etenim iam tum diuum mortalia saecla

egregias animo facies uigilante uidebant

et magis in somnis mirando corporis auctu.

his igitur sensum tribuebant propterea quod

membra mouere uidebantur uocesque superbas

mittere pro facie praeclara et uiribus amplis;

aeternamque dabant uitam, quia semper eorum

suppeditabatur facies et forma manebat,

et tamen omnino quod tantis uiribus auctos

non temere ulla ui conuinci posse putabant;

fortunisque ideo longe praestare putabant,

quod mortis timor haud quemquam uexaret eorum,

et simul in somnis quia multa et mira uidebant

efficere et nullum capere ipsos inde laborem.

praeterea caeli rationes ordine certo

et uaria annorum cernebant tempora uerti,

nec poterant quibus id fieret cognoscere causis.

ergo perfugium sibi habebant omnia diuis

tradere et illorum nutu facere omnia flecti;

in caeloque deum sedis et templa locarunt,

per caelum uolui quia sol et luna uidetur,

luna dies et nox et noctis signa seuera

noctiuagaeque faces caeli flammaeque uolantes,

nubila sol imbres nix uenti fulmina grando

et rapidi fremitus et murmura magna minarum.

O genus infelix humanum, talia diuis

cum tribuit facta atque iras adiunxit acerbas!

quantos tum gemitus ipsi sibi, quantaque nobis

uulnera, quas lacrimas peperere minoribu’ nostris!

nec pietas ullast uelatum saepe uideri

uertier ad lapidem atque omnis accedere ad aras

nec procumbere humi prostratum et pandere palmas

ante deum delubra nec aras sanguine multo

spargere quadrupedum nec uotis nectere uota,

sed mage pacata posse omnia mente tueri.

nam cum suspicimus magni caelestia mundi

templa super stellisque micantibus aethera fixum,

et uenit in mentem solis lunaeque uiarum,

tunc aliis oppressa malis in pectora cura

illa quoque expergefactum caput erigere infit,

nequae forte deum nobis immensa potestas

sit, uario motu quae candida sidera uerset.

temptat enim dubiam mentem rationis egestas,

ecquaenam fuerit mundi genitalis origo,

et simul ecquae sit finis, quoad moenia mundi

solliciti motus hunc possint ferre laborem,

an diuinitus aeterna donata salute

perpetuo possint aeui labentia tractu

immensi ualidas aeui contemnere uiris.

praeterea cui non animus formidine diuum

contrahitur, cui non correpunt membra pauore,

fulminis horribili cum plaga torrida tellus

contremit et magnum percurrunt murmura caelum?

non populi gentesque tremunt, regesque superbi

corripiunt diuum percussi membra timore,

nequid ob admissum foede dictumue superbe

poenarum graue sit soluendi tempus adultum?

summa etiam cum uis uiolenti per mare uenti

induperatorem classis super aequora uerrit

cum ualidis pariter legionibus atque elephantis,

non diuum pacem uotis adit ac prece quaesit

uentorum pauidus paces animasque secundas,

nequiquam, quoniam uiolento turbine saepe

correptus nilo fertur minus ad uada leti?

usque adeo res humanas uis abdita quaedam

obterit et pulchros fascis saeuasque securis

proculcare ac ludibrio sibi habere uidetur.

denique sub pedibus tellus cum tota uacillat

concussaeque cadunt urbes dubiaeque minantur,

quid mirum si se temnunt mortalia saecla

atque potestates magnas mirasque relinquunt

in rebus uiris diuum, quae cuncta gubernent?