Heathcote William Garrod, comp. (1878–1960). The Oxford Book of Latin Verse. 1912.

Anonymous

Aetatis Augusteae. Post Mortem Nulla Voluptas

COPA Syrisca, caput Graeca redimita mitella,

crispum sub crotalo docta mouere latus,

ebria fumosa saltat lasciua taberna,

ad cubitum raucos excutiens calamos.

‘quid iuuat aestiuo defessum puluere abesse

quam potius bibulo decubuisse toro?

sunt topia et kalybae, cyathi, rosa, tibia, chordae,

et triclia umbrosis frigida harundinibus.

en et, Maenalio quae garrit dulce sub antro,

rustica pastoris fistula in ore sonat.

est et uappa, cado nuper defusa picato,

et trepidans rauco murmure riuos aquae;

sunt etiam croceo uiolae de flore corollae

sertaque purpurea lutea mixta rosa,

et quae uirgineo libata Achelois ab amne

lilia uimineis attulit in calathis;

sunt et caseoli, quos iuncea fiscina siccat,

sunt autumnali cerea pruna die,

castaneaeque nuces et suaue rubentia mala.

est hic munda Ceres, est Amor, est Bromius;

sunt et mora cruenta et lentis uua racemis

et pendet iunco caeruleus cucumis.

est tuguri custos, armatus falce saligna,

sed non et uasto est inguine terribilis.

huc kalybita ueni. lassus iam sudat asellus,

parce illi: Vestae delicium est asinus.

nunc cantu celebri rumpunt arbusta cicadae,

nunc uaria in gelida sede lacerta latet:

si sapis, aestiuo recubans nunc prolue uitro,

seu uis cristalli ferre nouos calices.

hic age pampinea fessus requiesce sub umbra

et grauidum roseo necte caput strophio,

oscula decerpens tenerae formosa puellae—

a pereat cui sunt prisca supercilia.

quid cineri ingrato seruas bene olentia serta?

anne coronato uis lapide ista tegi?

pone merum et talos. pereat qui crastina curat.

Mors aurem uellens ‘uiuite’, ait, ‘uenio.’