dots-menu
×

Home  »  The Oxford Book of Latin Verse  »  Index to First Lines

Heathcote William Garrod, ed. (1878–1960). The Oxford Book of Latin Verse. 1912.

Index to First Lines

Ablatus mihi Crispus est amicus
Acmen Septimios suos amores
Additur orator Cornelius suauiloquenti
Adeste Musae, maximi proles Iouis
Adhuc supersunt multa quae possim loqui
Ad regum thalamos numine prospero
Adulescens tam etsi properas, hoc te saxulum
Aeneadum genetrix, hominum diuumque uoluptas
Aequam memento rebus in arduis
Aëris in campis, memorat quos musa Maronis
Alcime, quem raptum domino crescentibus annis
Ales, dum madidis grauata pennis
Alfene immemor atque unanimis false sodalibus
Amnem, Troiugena, Cannam fuge, defuge Cannam
Amnis harundinibus Iimosas obsite ripas
Amnis ibat inter arua ualle fusus frigida
Anceps forma bonum mortalibus
Andromedae sequitur sidus, quae piscibus ortis
Angustam amice pauperiem pati
Animula uagula blandula
Aquam Albanam, Romane, cause lacu teneri
Arma graui numero uiolentaque bella parabam
A sole exoriente supra Maeotis paludes
Asper eram et bene discidium me ferre loquebar
Aspice quem ualido subnixum Gloria regno
Aspicite, o ciues, senis Enni imaginis forman
At chorus aequalis Dryadum clamore supremos
At genus humanum multo fuit illud in aruis
At uos incertam, mortales, funeris horam
Audiuere, Lyce, di mea uota, di
Aufugit mi animus; credo, ut solet, ad Theotimum
Aurea securi quis nescit saecula regis?
Aurum, quod nigri manes, quod turbida mersant
Bacche, uitium repertor, plenus adsis uitibus
Barbara praeruptis inclusa est Corsica saxis
Bucula sum caelo genitoris facta Myronis
Caelo tonantem credidimus Iouem
Callimachi Manes et Coi sacra Philetae
Carmine diuinas artis et conscia fati
Carminis incentor mihi Iuppiter! auspice terras
Castra Macer sequitur: tenero quid fiet Amori?
Catonis modo, Galle, Tusculanum
Cernere facundi Tibur glaciale Vopisci
Claudia, Rufe, meo nubit Peregrina Pudenti
Clausus ab umbroso qua tundit pontus Auerno
Collis o Heliconiei
Conditus hic ego sum, cuius modo rustica Musa
Conqueri fortunam aduersam, non lamentari decet
Constiteram exorientem Auroram forte saluntans
Consules fiunt quotannis et noui proconsules
Conuiuae, tetricas hodie secludite curas
Copa Syrisca, caput Graeca redimita mitella
Corduba me genuit, rapuit Nero, praelia dixi
Cornelius Lucius Scipio Barbatus
Crasamet quinumquam amauit quique amauit cras amet!
Crede ratem uentis, animum ne crede puellis
Crimine quo merui, iuuenis, placidissime diuum
Cui dono lepidum nouum libellum?
Cura, labor, meritum, sumpti pro munere honores
Curantes magna cum cura tum cupientes
Cursu uolucri pendens, cum nouacula
Custodes ouium tenerae propaginis, agnum
Cynthia prima suis miserum me cepit ocellis
Dea sancta Tellus, rerum naturae parens
Deficiunt magico torti sub carmine rhombi
Denique si uocem rerum natura repente
De numero uatum si quis seponat Homerum
Desine de quoquam quisquam bene uelle mereri
Desine, Paulle, meum lacrimis urgere sepulcrum
Dianae sumus in fide
Dicebam tibi uenturos, irrisor, amores
Dicebas quondam solum te noss Catullum
Difficilis facilis, iucundus acerbus es idem
Di meliora ferant, nec sint mihi somnia uera
Diuitias alius fuluo sibi congerat auro
Diuom templa cante
Donec gratus eram tibi
Dum dubitat natura marem faceretne puellam
Dum lasciuiam nobilium et laudes fucosas petit
Dum tibi Cadmeae dicuntur, Pontice, Thebae
Ede tuos tandem populo, Faustine, libellos
Ego cum genui tum morituros sciui et ei rei sustuli
Ego deum genus esse semper dixi et dicam caelitum
Ego tui memini
Eheu fugaces, Postume, Postume
Enni poeta, salue, qui mortalibus
Enos, Lases, iuuate
Eripitur nobis iam pridem cara puella
Esse quid hoc dicam, quod tam mihi dura uidentur
Est locus in primo felix oriente remotus
Estne tibi, Cerinthe, tuae pia cura puellae
Est quod mane legas, est et quod uespere. laetis
Et cita cum tremulis anus attulit artubus lumen
E tenebris tantis tam clarum extollere lumen
Exaudi, regina tui pulcerrima mundi
Exegi monumentum aere perennius
Facete, comis, animo iuuenali senex
Felix o Menelae, deum cui debita sedes
Felix, qui propriis aeuum transegit in aruis
Flumina uerna cient obscuro lumine Pisces
Forsitan hoc etiam gaudeat ipsa cinis
Forte iacebat Amor uictus puer alite somno
Fortunam insanam esse et caecam et brutam perhibent philosophi
Furi et Aureli, comites Catulli
Furitis, procaces Naides
Gallia me genuit, nomen mihi diuitis undae
Hactenus ut caros, ita iusto funere fletos
Haecce locutus uocat, quocum bene saepe libenter
Haec mea, si casu miraris, epistula quare
Haec tibi Arateis multum uigilata lucernis
Haec urbem circa stulti monumenta laboris
Hanc puto de proprio tinxit Sol aureus ortu
Hauserat insolitos promissae uirginis ignis
Heia, uiri, nostrum reboans echo sonet heia!
Herculis ritu modo dictus, o plebs
Heu misera in nimios hominum petulantia census!
Hic est ille situs cui nemo ciuis neque hostis
Hic est ille, suis nimium qui credidit umbris
Hic est quem legis ille, quem requiris
Hic finis rapto! quin tu iam uulnera sedas
Hic louis altisoni subito pinnata satelles
Hic situs est Rufus, pulso qui Vindice quondam
Hoc pro continuo te, Galle, monemus amore
Hoc quod amare uocant misce aut dissolue, Cupido
Hoc rudis aurigae requiescunt ossa sepulcro
Hoc uide circum supraque quod complexu continet terram
Horrida tempestas caelum contraxit et imbres
Hortus, quo faciles fluunt Napaeae
Hospes, quod deico paullum est, asta ac pellage
Hospita, Demophoon, tua te Rhodopeia Phyllis
Huc ades et tenerae morbos expelle puellae
Iambe Parthis et Cydonum spiculis
Iam pridem post terga diem solemque relictum
Iam super oceanum uenit a seniore marito
Iam uer egelidos refert tepores
Iam ueris comites, quae mare temperant
Ibitis Aegaeas sine me, Messalla, per undas
Igne salutifero Veneris puer omnia flammans
Illa ego sum Dido, uultu quem conspicis, hospes
Ille ego qui fuerim, tenerorum lusor amorum
Ille et nefasto te posuit die
Ille mi par esse deo uidetur
Illic alternis depugnat pontus et aer
Immortales motales si foret fas flere
In curru biiugos agitare leones
In noua surgentem maioraque uiribus ausum
Instrue praeceptis animum, ne discere cessa
Intermissa, Venus, diu
Inueniat, quod quisque uelit: non omnibus unum est
Inuide, tu tandem uoces compesce molestas
Iste quod est, ego saepe fui: sed fors et in hora
Ite agite, o iuuenes, et desudate medullis
Ite hinc, inanes, ite rhetorum ampullae
Ite, uerecundo coniungite foedera lecto
Iucundum, mea uita, mihi proponis amorem
Iuli iugera pauca Martialis
Iusserat haec rapidis aboleri carmina flammis
Iusta precor: quae me nuper praedata puellast
Iustum et tenacem propositi uirum
Iuuenis Sereni triste cernitis marmor
Laetus sum laudari me abs te, pater, a laudato uiro
Lais anus Veneri speculum dico: dignum habeat se
Lalla, lalla, lalla
Lilium uaga candido
Lucani proprium diem frequentet
Lucentes, mea uita, nec smaragdos
Ludi magister, parce simplici turbae
Luna decus mundi, magni pars maxima caeli
Lux mea puniceum misit mihi Lesbia malum
Magnum iter ad doctas proficisci cogor Athenas
Malest, Cornifici, tuo Catullo
Marmoreo Licinus tumulo iacet, at Cato nullo
Martia progenies, Hector, tellure sub ima
Martiis caelebs quid agam kalendis
Mater Lacaena clipeo obarmans filium
Mater optuma, tu multo mulier melior mulierum
Maximus Iliacae gentis certamina uates
Mea mater grauida parere se ardentem facem
Me lapidem quondam Persae aduexere, tropaeum
Memnona si mater, mater plorauit Achillem
Me niue candenti petiit modo Iulia. rebar
Mercuri, nam te docilis magistro
Metiri se quemque decet propriisque iuuari
Militat omnis amans, et habet sua castra Cupido
Mirabar quidnam misissent mane Camenae
Miser Catulle, desinas ineptire
Mortalis nemo est quem non attingit dolor
Motum ex Metello consule ciuicum
Multas per gentis et multa per aequora uectus
Musae, quae pedibus magnum pulsatis Olympum
Namque in caeruleo candens nitet orbita mundo
Natalis noster Nonas instare Nouembris
Nec mi aurum posco nec mi pretium dederitis
Ne forte credas interitura quae
Ne more pecoris otio transfungerer
Nomen cum uiolis rosisque natum
Nomen ego Ausonius, non ultimus arte medendi
Non ebur neque aureum
Non possum reticere, deae, qua me Allius in re
Nosti si bene Caesium, libelle
Nouem Iouis concordes filiae sorores
Nulla sors longa est: dolor ac uoluptas
Nulli se dicit mulier mea nubere malle
Num te leaena montibus Libystinis
Nunc est bibendum, nunc pede libero
Nunc quae causa deum per magnas numina gentis
Nyctilus atque Micon nec non et pulcer Amyntas
Nympharum pater amniumque, Rhene
Nymphius aeterno deuinctus membra sopore
O blandos oculos et o facetos
Occasu celeri feroque raptam
Ocrudelis adhuc et Veneris muneribus potens
Odecus Argolicum, quin puppim flectis, Vlixes
Odi et amo: quare id faciam, fortasse requiris
Odi profanum uolgus et arceo
O flexanima atque omnium regina rerum Oratio
Ofons Bandusiae splendidior uitro
O Fortuna potens, at nimium leuis
O fortunatos nimium, sua si bona norint
Ohe iam satis est, ohe libelle
Omihi post nullos umquam memorande sodalis
Omne quod Natura parens creauit
Omnes Sulpiciam legant puellae
Omnia tempus edax depascitur, omnia carpit
Omnipotens, annosa poli quem suspicit aetas
Omnis mulier intra pectus celat uirus pestilens
Omulta dictu grauia, perpessu aspera
Onata mecum consule Manlio
O qui uenustos uberi facundia
Oraque magnanimum spirantia paene uirorum
Ornat terra nemus: nunc lotos mitis inumbrat
Orphea cum primae sociarent omina taedae
Orphea delenisse feras et concita dicunt
Osaepe mecum tempus in ultimum
Otio qui nescit utier
Otium, Catulle, tibi molestum est
Ouenus regina Cnidi Paphique
Ouetustatis ueneranda custos
Ouis uos exagitat furor
Pacui discipulus dicor, porro is fuit Enni
Paene insularum, Sirmio, insularumque
Paruos non aquilis fas est educere fetus
Paruus nobilium cum liber ad domos
Passer, deliciae meae puellae
Pastorum Musam Damonis et Alphesiboei
Pater ipse colendi
Paupertas me saeua domat dirusque Cupido
Per tot signorum species contraria surgunt
Phoebe, faue: nouus ingrediturtuatempla sacerdos
Pindarum quisquis studet aemulari
Poetae tenero, meo sodali
Postquam Discordia taetra
Postquam est mortem aptus Plautus, Comoedia luget
Postremus dicas, primus taceas
Principio aetherio flammatus Iuppiter igni
Priscos cum haberes, quos probares, indices
Prosper conubio dies coruscat
Psittace dux uolucrum, domini facunda uoluptas
Psittacus, Eois imitatrix ales ab Indis
Quae mihi de rapto tua uenit epistola Celso
Quaere nouum uatem, tenerorum mater Amorum
Qualis et unde genus, qui sint mihi, Tulle, Penates
Quandocumque igitur nostros mors claudet ocellos
Quando ponebam nouellas arbores mali et piri
Quantus incedit populus per urbis
Quem tu, Melpomene, semel
Quicumque ille fuit, puerum qui pinxit Amorem
Quid faculam praefers, Phileros, quae nil opus nobis?
Quid frustra quereris, colone, mecum
Quid mihi, Liuor edax, ignauos obicis annos
Quid noctis uidetur in altisono
Quid petam praesidi aut exequar, quoue nunc
Quid tacitus, Corydon, uultuque subinde minaci
Quid tacitus, Mystes?
Quid tam sollicitis uitam consumimus annis
Quid tibi, mors, faciam, quae nulli parcere nosti
Qui legis Oedipoden caligantemque Thyesten
Qui mali sunt, non fuere matris ex aluo mali
Qui mihi te, Cerinthe, dies dedit, hic mihi sanctus
Quin et odoratis messis iam floribus instat
Quintiliane, uagae moderator summe iuuentae
Quinti, si tibi uis oculos debere Catullum
Quis desiderio sit pudor aut modus
Quis deus hoc medium uallauit uepribus aurum
Quis fuit horrendos primus qui protulit ensis?
Quis multa gracilis te puer in rosa
Quis potis est dignum pollenti pectore carmen
Quisquis adest, faueat: fruges lustramus et agros
Quisquis Cecropias hospes cognoscis Athenas
Quod mihi fortuna casuque oppressus acerbo
Quod spirat tenera malum mordente puella
Quoi dono lepidum nouum libellum
Quoniam quieti corpus nocturno impetu
Quo tua, Romanae uindex clarissime linguae
Quum praematura raptum mihi morte Nepotem
Rumor ait crebro nostram peccare puellam
Salue, herediolum, maiorum regna meorum
Scribant de te alii uel sis ignota licebit
Sed neque Medorum siluae, ditissima terra
Sed prius emenso Titan uergetur Olympo
Sed quid iam tenui prodest ratione nitentem
Sed tempus lustrare aliis Helicona choreis
Septimi, Gadis aditure mecum et
Set damnosa nimis panditur area
Sexagesima, Marciane, messis
Sicanius uates siluis, Ascraeus in aruis
Sic Apollo, deinde Liber sic uidetur ignifer
Sicelides Musae, paulo maiora canamus!
Sic profectione laeti piscium lasciuiam
Si credis mihi, Quinte, quod mereris
Sic tibi florentes aequaeuo germine nati
Sili, Castalidum decus sororum
Si, Lucane, tibi uel si tibi, Tulle, darentur
Si mihi susceptum fuerit decurrere munus
Siqua recordanti benefacta priora uoluptas
Si quicquam mutis gratum acceptumue sepulcris
Si qui forte mearum ineptiarum
Si quis Auitacum dignaris uisere nostrum
Si quis forte mei domum Catonis
Si tineas cariemque pati te, charta, necesse est
Sit mihi talis amica uelim
Siue igitur ratio praebentis semina terrae
Si uero solem ad rapidum lunasque sequentis
Soluitur acris hiems grate uice ueris et Fauoni
Sparge mero cineres bene olentis et unguine nardi
Sperne mores transmarinos, mille habent offucia
Splendor parentum nil mihi maius dedit
Stat uetus et multos incaedua silua per annos
Suaue, mari magno turbantibus aequora uentis
Summa deum, Pietas, cuius gratissima caelo
Sunt aliquid Manes: letum non omnia finit
Super alta uectus Attis celeri rate maria
Supprime iam lacrimas: non est reuocabilis istis
Tam malum est habere nummos, non habere quam malum est
Tandem concilium belli confessus agendi
Tanta moles labitur
Te, Messalla, canam, quamquam tua cognita uirtus
Temporibus nostris aetas cum cedat auorum
Te quoque, magna Pales, et te memorande canemus
Te quoque Vergilio comitem non aequa, Tibulle
Tethya marmoreo fecundam pandere ponto
Te uigilans oculis, animo te nocte requiro
Threiciam uolucrem fertur Iunonius ales
Threicius quondam uates fide creditur canora
Triginta mihi quattuorque messes
Tu, Andromacha, per ludum manu
Tum autem lasciuum Nerei simum pecus
Tu qui secura procedis mente, parumper
Tu qui secura spatiaris mente uiator
Tu quoque tu in summis, o dimidiate Menander
Tyrrhena regum progenies, tibi
Vado, sed sine me, quia te sine, nec nisi tecum
Vane, quid affectas faciem mihi ponere, pictor
Vate Syracosio qui dulcior Hesiodoque
Venandi cano mille uias hilarisque labores
Vendidit hic Latium populis agrosque Quiritum
Verani, omnibus e meis amicis
Ver erat et blando mordentia frigora sensu
Verona docti syllabas amat uatis
Verum est an timidos fabula decipit
Verum est quod cecinit sacer
Vesper adest, iuuenes, consurgite: Vesper Olympo
Victa prius nulli, nullo spectata triumpho
Vides ut alta stet niue candidum
Vidi te in somnis fracta, mea uita, carina
Virginis inde subest facies, cui plena sinistra
Virtuti sis par, dispar fortunis patris
Virum mihi, Camena, insece uersutum
Viuamus, mea Lesbia, atque amemus
Viue laetus quique uiuis, uita paruom munus est
Vixi beatus dis, amicis, literis
Vixi puellis nuper idoneus
Vna est nobilitas argumentumque coloris
Vnctis falciferi senis diebus
Vndarum rector, genitor maris, arbiter orbis
Vnde haec, unde haec flamma exoritur?
Vnde sacro Latii sonuerunt carmine montes?
Vndique conueniunt uelut imber tela tribuno
Vos tenet, Etruscis manat quae fontibus unda
Vrsus togatus uitrea qui primus pila
Vtinam ne in nemore Pelio securibus
Vt rudibus pueris monstratur littera primum
Vulgare amici nomen, sed rara est fides
Vxor, uiuamusque ut uiximus et teneamus